der Franken

https://www.genealogieonline.nl/west-europese-adel/I55295.php

Persoonlijke gegevens Lodewijk I (de Vrome) Koning der Franken 

Hij is geboren op 16 april 778 in Chasseneuil-du-Poitou, Poitou-Charentes.

Titel: Keizer van het H. Roomse Rijk

Hij is overleden op 20 juni 840 in Ingelheim, Rheinland-Palts, hij was toen 62 jaar oud.

Hij is begraven in St. Arnould, Metz, Lotharingen.

Een kind van Karel (de Grote) Koning der Franken en Hildegarde van de Vinzgau

Notities over Lodewijk I (de Vrome) Koning der Franken

Geboren Chasseneuil bij Poitiers tijden de afwezigheid van zijn vader door diens veldtocht in Spanje (d.w.z. tussen 16 april en de herfst van 778;

door paus Hadrianus I tot koning gezalfd, Rome Pasen (15 april) 781 en door zijn vader als (onder)koning over Aquitanic aangesteld waar hij onder voogdij opgroeit en een zorgvuldige religieus-literair gerichte opvoeding krijgt;

zet na zijn meerderjarigheidsverklaring (Regensburg 791) het bestuur over Aquitanië voort, maar neemt deel aan tal van rijksdagen en veldtochten van zijn vader;

kroont (na de dood van zijn oudere broers Karel en Pippijn) op last van zijn vader zichzelf naar Byzantijns ritueel tot keizer en wordt als mederegent aangesteld, Aken 11 september 813;

door de dood van zijn vader alleenheerser 28 januari 814; voert in de eerste jaren nadien een voortreffelijk, vooral kerkelijk gericht bestuur, regelt de verhouding tot Rome opnieuw en wordt dan, als "Festkrönung", nogmaals (door paus Stephanus IV) tot keizer gekroond Reims oktober 816;

kondigt een regeling af voor het na zijn dood te voeren bestuur van het rijk (Ordinatio Imperii, Aken 817), welke hij echter in augustus 829 wijzigt ten gunste van de dan 6 jarige, uit zijn tweede huwelijk geboren zoon Karel "de Kale", hetgeen tot een reeks oorlogen met zijn zoons leidt;

wordt door hen gevangen genomen bij Colmar 30 juni en veroordeeld op een rijksdag in Compiègne (oktober 833) tot publieke kerkelijke boetedoening in Soissons (Saint-Médard); wordt echter door zijn jongere zoons hersteld, Saint-Denis 1 maart 835 (dit bevestigd door hernieuwde kroning Metz (Saint-Etienne) 28 februari 835);

designeert, tijdens een van de steeds voortgaande veldtochten ziek geworden, zijn oudste zoon en medekeizer Lotharius I door toezending der rijksinsignia tot opvolger;

overleden 20 juni 840 op een eiland in de Rijn bij Ingelheim en begraven Metz (Saint-Arnould).

Der Fromme, Louis Ier dit "le Debonnaire'' (le Pieux); regierte 813-840. Die Salbung und Krönung der Brüder Karl, Pippin und Ludwig zu Königen erfolgte 781 durch Papst Hadrian I in Rom. Karl sollte Nachfolger seines Vaters im eigentlichen Kernland des Frankenreiches werden, während Pippin das italisch-bayerische und Ludwig das aquitanisch-burgundische Teilreich angewiesen bekamen (806 Divisio regnorum). Nach dem Tod seiner beiden Brüder war die Nachfolgeregelung Karls des Großen hinfällig. Am 11.9.813 wurde Ludwig zum Mitkaiser gekrönt. Nach dem Tod seines Vaters setzte er sich in Reims selbst die Krone des Alleinherrschers auf. Da die Krönung von 813 ohne Mitwirkung der Geistlichkeit vollzogen worden war, ließ Ludwig sich nochmals am 28.10.816 durch Papst Stephan IV in Reims salben und krönen.

Ludwig gelang während seiner Herrschaft die Neuordnung der Kirchenverfassung durch eine umfassende neue Gesetzgebung. Üeberschattet wurde seine Regierungzeit jedoch vor allem durch immerwährende Kämpfe im Inneren des Reiches. Diese Auseinandersetzungen hatten verschiedene Gründe. Grundlegend war wohl die Diskrepanz zwischen der Riesengröße des Reiches und den mangelhaften Möglichkeiten, es ausreichend zu verwalten. So war es Ludwig unmöglich, die von außen in das Reich drängenden Normannen zu vertreiben. Viel entscheidender jedoch für die sich immer stärker abzeichnende Auflösung des Reiches waren die innenpolitischen Differenzen.

Neben den ständigen Kämpfen des Adels um die Macht am Hofe, führte die Nachfolgeregelung Ludwigs zur absoluten Verwirrung der Reichsstrukturen. 817 bestimmte Ludwig in der Ordinatio imperii seine Nachfolge. Demnach sollte der älteste Sohn Lothar zum Mitkaiser ernannt und die Regierung über das fränkische Reich sowie gleichzeitig die Aufsicht über die jüngeren Brüder übernehmen, denen Bayern und Aquitanien als Unterkönigreiche unterstanden. Somit war die Unteilbarkeit des Reiches und die seine Regierung durch ein alleiniges Oberhaupt festgelegt. Mit der Geburt des vierten Sohnes Karl aus der zweiten Ehe Ludwigs wurde diese Nachfolgeregelung jedoch wieder zu Gunsten der traditionellen Teilung des Reiches in gleichberechtigte Teilreiche abgeändert, worauf es zu mehreren Aufständen der drei ältesten Söhne Lothar, Pippin und Ludwig kam. Diese gipfelten 833 auf dem Lügenfeld von Colmar in dem Überlaufen des Heeres Ludwigs zu dem seiner Söhne. Am 29.6.833 wurde Ludwig schließlich von den Aufständischen gefangengenommen und als Kaiser abgesetzt. Im Oktober 833 wurde er durch Lothar in das Medarduskloster von Soisson gebracht und anschließend von einer Versammlung geistlicher und weltlicher Herren in Compiegne als regierungsunfähig erklärt und zu Klosterhaft verurteilt.

Außerdem wurde ihm eine schimpfliche Kirchenbuße auferlegt. Daraufhin befreiten ihn seine Söhne Pippin und Ludwig im Februar 834 wieder aus seinem Gefängnis. Am 10.11.834 wurde Ludwig der Fromme in Saint-Denis erneut von den Bischöfen mit dem kaiserlichen Ornat bekleidet und abermals zum Kaiser gekrönt. Diese Aufstände trugen wesentlich zur Aufösung des Karolingerreiches bei. Ludwig der Fromme wurde nach seinem Tod 840 in Metz im Kloster des Heiligen Arnuls begraben.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Lodewijk_de_Vrome

Geef een beschrijving voor dit tabblad op en voeg informatie toe die interessant is voor sitebezoekers. Als u de tabbladen bijvoorbeeld gebruikt om diverse services uit te lichten, kunt u beschrijven wat deze service uniek maakt. Als u tabbladen gebruikt om menugerechten weer te geven, beschrijft u waarom een bepaald gerecht de moeite waard of ontzettend lekker is.

Geef een beschrijving voor dit tabblad op en voeg informatie toe die interessant is voor sitebezoekers. Als u de tabbladen bijvoorbeeld gebruikt om diverse services uit te lichten, kunt u beschrijven wat deze service uniek maakt. Als u tabbladen gebruikt om menugerechten weer te geven, beschrijft u waarom een bepaald gerecht de moeite waard of ontzettend lekker is.

Geef een beschrijving voor dit tabblad op en voeg informatie toe die interessant is voor sitebezoekers. Als u de tabbladen bijvoorbeeld gebruikt om diverse services uit te lichten, kunt u beschrijven wat deze service uniek maakt. Als u tabbladen gebruikt om menugerechten weer te geven, beschrijft u waarom een bepaald gerecht de moeite waard of ontzettend lekker is.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_de_Grote

Karel de Grote (Duits: Karl der Große; Frans en Engels: Charlemagne; Latijn: Carolus Magnus of Karolus Magnus) (waarschijnlijk 2 april 747 of 748– Aken, 28 januari 814, afkomstig uit het geslacht der Karolingen, was vanaf 9 oktober 768 koning der Franken en vanaf 25 december 800 keizer van het Heilige Roomse Rijk.

Deze kleinzoon van Karel Martel kreeg reeds tijdens zijn leven de bijnaam "de Grote" en geldt sinds de middeleeuwen als een van de belangrijkste heersers van het Westen. Het Frankische Rijk kende onder hem zijn grootste omvang. Met zijn kroning door paus Leo III op eerste kerstdag 800 in Rome, werd het keizerschap in West-Europa in ere hersteld. Op initiatief van keizer Frederik Barbarossa werd Karel de Grote op 29 december 1165 door de tegenpaus Paschalis III heilig verklaard. Reeds in het epos Karolus Magnus et Leo Papa (eind 8e eeuw) werd hij tot "Pater Europae" ("Vader van Europa") uitgeroepen.Karel de Grote wordt beschouwd als een persoonlijkheid die het collectief Europees historisch bewustzijn heeft vormgegeven.

Zowel de Duitsers als de Fransen voeren het begin van hun nationale geschiedenis terug tot Karel de Grote. De stad Aken stelde in 1949 als erkenning voor zijn verdiensten de Internationale Karelsprijs Aken in, die jaarlijks wordt uitgereikt.

Klik hier voor filmpje 

https://www.genealogieonline.nl/west-europese-adel/I55297.php

Na 10 huwelijken nog 3 relaties

Notities over Karel (de Grote) Koning der Franken

Hij is gedoopt in de kerk door Bonefacius, aartsbisschop van Mayence

Op 28 juli 754 werd Karel tegelijk met zijn vader en zijn jongere broer Karloman door paus Stephanus II gezalfd tot koning en patricius Romanorum te St. Denis.

Op 24 september 768 volgt hij zijn vader op in het noordelijke gedeelte van het Frankische Rijk.

Voor dat gedeelte werd hij op 9 oktober 768 te Noyon verheven en gezalfd tot koning der Franken.

Na het overlijden van zijn broer Karloman, op 4 december 771, werd Karel alleenheerser.

Vanaf 772 bevocht Karel de nog heidens gebleven Saksen en na ook hen te hebben onderworpen voerde hij op gewelddadige wijze hun kerstening door.

Hij werd door de paus te hulp geroepen toen deze zich door de Longobarden bedreigd voelde.

Karel overwon hen in 774 en nam de titel aan van koning van Lombardije.

In 778 zette hij Tassilo II, hertog van Beieren, af en voegde diens gebied bij zijn rijk.

Nadat hij in de Pyreneëen een zware nederlaag te incasseren kreeg in zijn strijd tegen de Arabieren, een ramp die vereeuwigd werd in het Rolandslied, werden de Saksen weer oproerig, maar Karel onderwierp hen in 785 hardhandig en definitief.

Hij huwde 1e met Himiltrud. Hieruit was een zoon geboren, schoon van aangezicht, maar misvormd door een bochel. Hij heette als eerstgeborne naar zijn grootvader Pippijn.

Huwde 2e met Desiderata van Longobardië;

Karel moest van zijn moeder, Bertrada, een dochter van Desiderius huwen, en zijn dertienjarige zusje Gisela zou trouwen met de Longobarische kroonprins.

Door zo'n dubbelhuwelijk meende Bertrada het bondgenootschap tegen alle eventualiteiten te kunnen beveiligen.

Maar zij had moeite om haar zin door te drijven.

Karel hing aan zijn kleine zuster met een genegenheid die al vaak aanleiding tot geruchten had gegeven. Hij weigerde categorisch zijn toestemming te geven voor haar huwelijk met een vreemde Longobard.

Hijzelf verklaarde zich ten slotte onder druk van zijn moeder en in het belang van de politiek tot een huwelijk met de dochter van Desiderius.

Hij ontbond zelfs zijn, in het algemeen als een huwelijk beschouwde, relatie met een voornaam en mooi meisje dat Himiltrud heette.

Hij huwde 4e in oktober 783 met Fastrade; geboren 764.

Zij was een morbide schoonheid, zo wreed en heerzuchtig dat gedurende dit huwelijk de enige twee pogingen tot oproer tegen de koning voorkwamen, omdat hij, toegevend aan de bloeddorstige aard van zijn gemalin, van zijn aangeboren mildheid en zijn gewone goedheid een uitzondering gemaakt scheen te hebben.

De ene poging ging uit van niemand minder dan de ongelukkige oudste Pippijn.

Hij leed dubbel onder zijn onterechting wegens spot en de hoon van zijn stiefmoeder.

De samenzwering werd op het laatste moment verraden. Karel lag, naar verteld wordt, reeds in bed, toen een Italiaan hem dringend wilde spreken en zich onder geen voorwaarde liet wegsturen.

Ten slotte stuurde de koning de vrouwen uit het slaapvertrek, die hem in dienst van de koningin en zijn dochters plachten te begeleiden, en hij vernam het komplot.

Als enige kwam de "gebochelde dwerg" Pippijn er na een geweldadige geseling levend van af en hij stierf later als staatsgevangene in het klooster Prüm.

Notities over Desiderata van Nassau

Zij was een prinses van de Langobarden; Karel verstotte haar in 770 of begin 771 en stuurde haar terug naar haar vader; het huwelijk is ongeldig verklaard.

Notities over Hildegarde van de Vinzgau

Hildegardis was van hoge Zwabische adel, dus van Duitse afkomst, en buitengewoon bekoorlijk.

Nu verloor Karel de laatste sporen van diplomatieke voorzichtigheid: zelfs om zijn koninklijke waardigheid bekommerde hij zich niet meer. De "verlangende" Desiderata werd verstoten en met een honende brief naar haar vader in Pavia teruggestuurd;

het was Karel volmaakt onverschillig of dit een definitieve breuk met de Longobarden zou betekenen of niet.

Zij vergezelde Karel in 773 en 781 naar Italië

doodsoorzaak: in het kraambed

https://www.genealogieonline.nl/west-europese-adel/I55299.php

Gezin van Pepijn III (de Korte) Koning der Franken

Hij is getrouwd met Bertha II (de spinster met de grote voeten) Gravin van Laon.

Zij zijn getrouwd in het jaar 744, hij was toen 29 jaar oud. Hij kreeg een relatie met haar rond 743

Pippijn is getrouwd rond 749 met Bertrade VAN LAON (in de Frankische ridderroman 'Floris ende Blanchefloer' genoemd 'Berte metten breden voeten')

Berthe van Laon, gest. Choisy-au-Bac, 12 juni 783. Huwt Pepijn 743/44 volgens de annalen van Prüm, betrouwbaarder dan andere bronnen die verschillende data opgeven. In 753 ondernam paus Stephanus II de reis naar Gallië om de hulp van de koning in te roepen tegen de Lombarden, bij deze gelegenheid werden Pepijn, Berthe en hun twee zonen gezegend op 28 juli 754 in de basiliek van St. Dénis, waarbij door de paus de banvloek werd uitgesproken over een ieder die de macht in het rijk zou grijpen en niet tot hun geslacht behoorde.

Berthe werd nauwelijks meer genoemd tijdens haar huwelijk met Pepijn behalve toen het huwelijk met Pepijn snel verslechterde en in 762 moest de paus Paulus I ingrijpen om Pepijn van een scheiding af te houden, des te meer liet zij zich gelden tijdens de regering van haar zoons door haar sterkr sympathie voor de Lombarden, reden van Karel’s huwelijk met de dochter van de lombardische koning, zij verloor snel invloed toen Karel een ander koers ging varen

Notities over Pepijn III (de Korte) Koning der Franken:

Pepijn (of Pippijn) III de Korte (Jupille-sur-Meuse, 714 - Saint-Denis, 24 september 768) was vanaf 741 hofmeier en vanaf 751 tot zijn dood koning van de Franken. Hij was een zoon van Karel Martel en Rotrude van Trier. Hij trouwde met Bertrada van Laon, dochter van Charibert van Laon. Hij is begraven in de kathedraal van Saint-Denis.

Jeugd

Pepijn werd in 714 geboren in een geslacht van machtige hofmeiers maar ten tijde van zijn geboorte was zijn vader nog lang niet zeker van zijn positie. Pas na enkele jaren van burgeroorlog kon Karel Martel zich in 719 als hofmeier van alle Franken vestigen. In datzelfde jaar werd Pepijn in Utrecht gedoopt, de stad die Karel aan het eind van de Frankische burgeroorlog had heroverd op de Friese koning Radbod. Pepijn werd opgevoed in Saint-Denis.

Gedeelde regering met Carloman

In 741 sterft Karel, in naam nog hofmeier maar in de praktijk koning van de Franken. Karel had niet eens de moeite genomen om de schijn op te houden en na de dood van de laatste koning had hij de positie vacant gelaten. Pepijn en zijn broer Carloman volgden hem op. Pepijn heeft het gezag in het westelijk deel van het rijk (Aquitanië, Neustrië, Bourgondië, de Provence en de gebieden rond Metz en Trier), Carloman regeert in het oostelijk deel (de rest van Austrasië, Thüringen, Alemannië en Beieren). Hun halfbroer Grifo krijgt enkele graafschappen in het westen van Austrasië. Aquitanië, Alemannië en Beieren zijn onderworpen aan het Frankisch gezag maar hebben een hoge mate van zelfstandigheid.

De bijzondere verdeling van het westelijke grensgebied van Austrasië is vermoedelijk gebaseerd op een tweede verdeling: naast de regering moest ook het familiebezit worden verdeeld. En het familiebezit van de Karolingen lag in de dalen van de Maas en de Moezel. Het lijkt erop dat Pepijn de bezittingen in het Moezeldal kreeg, Carloman die in het Maasdal en dat ook Grifo enkele restanten kreeg.

Consolidatie van de macht

742: Pepijn en Carloman bakenen hun domeinen af tijdens een bijeenkomst in Naintré. Grifo wordt in Laon gevangen genomen en gedwongen om in een klooster te treden. Ze voeren samen veldtochten in Aquitanië en Alemannië.

743: de broers halen de Merovingische troonpretendent Childerik III uit het klooster en maken hem koning, vermoedelijk als zet tegen de hertogen van Allemanië, Beieren en Aquitanië, die ontevreden zijn over de behandeling van Grifo. Ze verslaan aan de Lech een verbonden Beiers-Alemannisch leger dat wordt ondersteund door Saksische en Slavische hulptroepen.

744: Pepijn verslaat de opstandige Alemannen in de Elzas.

745: Carloman laat het grootste deel van de adel van de Alemannen vermoorden (wegens verraad) tijdens een landdag in Cannstatt (tegenwoordig een wijk in Stuttgart). Het verzet van de Alemannen is hiermee definitief gebroken. De hertog van Aquitanië heeft gebruik gemaakt van de verwikkelingen in Allemanië door Neustrië aan te vallen. Hij wordt op zijn beurt ook door de broers verslagen.

747: Carloman treedt, vermoedelijk onder dwang, in een klooster. Hij benoemt zijn zoon Drogo tot zijn opvolger en beveelt hem aan in de bescherming van Pepijn, maar Drogo wordt al snel door Pepijn terzijde geschoven. Pepijn is nu alleen hofmeier (dux et princeps Francorum). Grifo ontsnapt naar Beieren, waar zijn moeder, Swanahilde, de tweede vrouw van Karel Martel, vandaan komt, Pepijn dwingt hertog Odilo van Beieren om zijn gezag te erkennen.

748: Odilo van Beieren sterft en Grifo probeert in Beieren de macht te grijpen. Pepijn valt Beieren binnen en installeert de minderjarige Tassilo III als hertog. Hij benoemt Grifo tot markgraaf van de Bretonse mark.

Kerkelijke hervormingen

In 743 zijn op voorstel van Bonifatius in Austrasië hervormingen doorgevoerd in de kerk. Deze zijn gericht op handhaving van het celibaat en het opgeven van de onmatige manier van leven van de geestelijkheid. In 744 roept Pepijn een concilie bijeen te Soissons om de hervormingen ook in Neustrië door te voeren. Pepijn paaide de ontstemde geestelijkheid door eerder door zijn vader in beslag genomen kerkbezittingen weer terug te geven.

Regering als koning

Naast zijn actie in Beieren in 748 is van de eerste jaren van de regering van Pepijn als enige hofmeier alleen bekend dat hij in 749 bezittingen schenkt aan het klooster van Prüm.

In 751 sluit Pepijn een overeenkomst met paus Zacharias.[3] De paus is ernstig in het nauw gebracht door de Longobarden die van de interne problemen in het Byzantijnse Rijk gebruik maakten door eerst Ravenna te veroveren en vervolgens Rome te bedreigen. Als wederdienst steunde de paus Pepijn in zijn streven om zelf koning te worden. Volgens de overlevering vroeg Pepijn aan de paus wie koning moest zijn: diegene die de titel droeg of hij die de eigenlijke macht uitoefende.[3] Tijdens een landdag in Soissons werd Childerik III afgezet en gedwongen in te treden in het klooster St Bertinus in St Omer, en werd Pepijn tot koning gekozen.

In 752 zendt Pepijn Chrodegang naar Rome als gezant naar de nieuwe paus Stefanus II (III). Voordat Pepijn tegen de Longobarden kan optrekken moet hij eerst nog enkele andere zaken afwikkelen. In 753 verslaat hij de Saksen en in datzelfde jaar wordt zijn halfbroer Grifo bij Maurienne gedood, wanneer hij de Alpen wilt oversteken om zich bij de Longobarden aan te sluiten.

In 754 reist paus Stefanus II naar Pepijn om het bondgenootschap tegen de Longobarden te bevestigen, Stefanus zalft Pippijn en zijn zoons opnieuw.[4] De Frankische edelen zweren op straffe van excommunicatie om alleen nakomelingen van Pepijn als koning te kiezen. Pepijn belooft op zijn beurt aan de paus een eigen staat rond Rome, onder zijn bescherming. Carloman komt uit zijn klooster in Italië en trekt als onderhandelaar namens de Longobarden naar zijn broer, hij verblijft bij zijn schoonzuster Bertrada. Zijn missie blijft zonder succes, maar is vermoedelijk wel de aanleiding dat zijn zoon Drogo gedwongen wordt om in een klooster te treden. Carloman sterft korte tijd later in Vienne.

In 755 belegert hij de Longobarden in hun hoofdstad Pavia en sluit een vredesovereenkomst met hun koning Aistulf. In 756 verbreekt Aistulf de bepalingen van het verdrag en belegert de paus in Rome. Pepijn trekt opnieuw naar Italië en dwingt de Longobarden om het exarchaat van Ravenna af te staan, dat hij vervolgens aan paus Stephanus II schenkt. Dit leidt tot spanningen met de Byzantijnen, omdat Ravenna voor de verovering door de Longobarden Byzantijns was. Pippijn wordt door de paus tot Patricius van Rome benoemd.

Terug in eigen land voert hij een monetaire hervorming door waarbij de zilveren denarius als eenheidsmunt wordt ingevoerd. In 757 voert hij oorlog tegen de Saksen en dwingt hij Tassilo III van Beieren een eed van trouw aan hem af te leggen. In 758 volgt nog een campagne tegen de Longobarden en in 759 verdrijft hij de Arabieren uit Septimanië.

In 760 begint Pepijn een campagne tegen hertog Waifar van Aquitanië. Hij slaagt erin zijn macht over dit hertogdom systematisch van noord naar zuid uit te breiden. In 761 verwoest hij de stad Clermont-Ferrand en schenkt, onder bedreiging van excommunicatie, grote sommen voor herbouw van de kerk. Gedwongen door een hongersnood moet hij zijn campagnes in 764 opschorten maar na het overlijden van Waifar weet hij zijn macht over Aquitanië definitief te vestigen.

De bijnaam "de Korte" die veel wordt gebruikt lijkt geen enkele historische grond te hebben maar door middeleeuwse geschiedschrijvers te zijn geïntroduceerd. Pepijn zet het binnenlandse beleid van zijn vader voort (ontwikkeling naar feodale structuren, opbouw zware cavalerie) en legt het huwelijks- (en scheidings-)recht vast. Ook stelt hij een hofkapel en een kanselarij in, en bereidt een hervorming van de liturgie voor.

Pepijn stierf in Saint-Denis in 768, en ligt daar nog altijd begraven naast zijn vrouw Bertrada van Laon. Volgens zijn eigen wens is hij begraven met zijn gezicht naar beneden, als boetedoening. Zijn rijk wordt verdeeld door zijn zonen Karel en Carloman.

Familie en kinderen

In zijn eerste huwelijk was Pepijn getrouwd met een prinses uit het Donau gebied. Hij verstoot haar voor Bertrada van Laon. Door te nauwe verwantschap zijn er jaren nodig voordat de kerk het huwelijk met Bertrada erkent. In 762 wilt Pepijn haar verstoten maar dat mislukt door verzet van de paus. Pepijn en Bertrada hadden de volgende kinderen:

Karel de Grote

Carloman I

Gisela, 757 - Chelles, 30 juli 810). In 765 verloofd met de latere keizer Leo IV van Byzantium maar de verloving werd verbroken. In 788 tot abdis van Chelles benoemd.

Pepijn (759-761)

Chrotais, jong overleden, begraven in de abdij van St Arnulf in Metz.

Adelais, jong overleden, begraven in de abdij van St Arnulf in Metz.

mogelijk nog twee onbekende dochters, waarvan er een door Maximinus van Trier zou zijn genezen van een ernstige ziekte.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Pepijn_de_Korte

https://www.genealogieonline.nl/west-europese-adel/I55301.php

Notities over Karel Martel Hofmeier der Franken

Frankisch hofmeier

Frankische hertog (717-741), Hofmeier van Austrasië (714) en Neustrië (719).

Toen de Frankische koning Theoderik IV in 737 stierf, nam Karel in feite de koninklijke macht over zonder zich overgens de titel aan te matigen

Romeins beschermheer 739/740.

Verslaat in 734 de Friezen bij de rivier Boorne. Versloeg in 732 (Slag bij Poitiers) de in midden Europa oprukkende Arabieren en voorkwam daarmee de islamitisering van Europa.

voor zijn dood verdeelde hij het rijk onder zijn beide zoons Karloman en Pippijn.

geb. ca. 690, gest. Quierzy, 22 october 741, hertog der franken 717-741. Zijn moeder Alpaïde was de tweede vrouw van Pepijn van Herstal en zijn stiefmoeder Plectrude nam direct de teugels in handen bij het overlijden van Pepijn terwille van haar zoon Théobald en sloot Karel op. Neustrië kwam, door Pepijn in 687 onderworpen, direct in opstand en versloeg Plectrude vernietigend waardoor Austrasië ernstig bedreigd werd, dit was het moment (714) dat Karel wist te ontsnappen, een leger vormde en de Neustriers aanviel met desastreus resultaat, overigens de enige maal in zijn leven dat hij een slag verloor. Na een eerste overwinning in 716 volgde een grote slag op 28 mei 717 te Vinchy tegen de koning van Neustrië Chilperic II en Karel was heer en meester in Francië. Plectrude werd in een klooster gedaan, waar we elk spoor van haar verliezen.

Karel voerde zijn gehele leven strijd, in 718 onderwierp hij de Saksen, in 719 de Friezen met de inname van Utrecht, in datzelfde jaar versloeg hij nogmaals Neustrië die ditmaal bijgestaan werden door Eudes van Aquitanië. Karel prefereerde om hofmeier te blijven en handhaafde Chilperic II op de troon, erkende diens opvolger Thierry IV en wist Austrasië en Neustrië te verenigen, stimuleerde de kerk en de evangelisatie, installeerde verschillende bisschoppen waaronder zijn zoon Gewileb in Mainz en Gregorius in Utrecht, in 724 overleed zijn vrouw Rotrude (zie 5) en hertrouwde hij Suannechilde, nicht van Odillo, hertog van Beieren.

Inmiddels waren de Saracenen aan hun opmars in Spanje begonnen (711) die rond 720 aan veroveringstochten aan de andere zijde van de Pyrenëen resulteerden, Eudes van Aquitanië wist bij Toulouse een krappe overwinning te behalen maar toen de heilige stad Tours werd bedreigd riep hij de hulp van Karel in, in 732 volgde de beroemde slag bij Poitiers waar Karel de arabieren tot staan wist te brengen, drie jaar later stierf Eudes en Karel wist zijn opvolger Hunaud met geweld onder zijn invloed te brengen, van 736 to 738 veroverde hij Bourgondië, de Provence en Marseille, zijn macht was inmiddels zo groot dat bij het overlijden van de merovingische koning Theoderic IV in 737 hij niet de moeite nam deze te vervangen, bij zijn dood verdeelde hij zijn rijk tussen zijn drie zonen, aan Carloman Austrasië, Alemanië en Thüringen, aan Pepijn Neustrië, Bourgondië, de Provence en de Moselgouw en aan Griffon (zoon van zijn huwelijk met Suannachilde) een stuk land in het centrum van het rijk.

Bovengenoemde Plectrude zou een dochter zijn van de senechal Hugobert en Theodrada en een zuster van de Irmina getrouwd met Chariveus, de schoonouders van Berthe van Prüm.

Notities over Suahilde der Merovingen

Swanachild (also Swanahild or Serenahilt) was the second wife of Charles Martel, who brought her back from his first campaign in Bavaria in 725, along with her uncle Grimoald's wife, Biltrude. Swanachild belonged to the clan of the Agilolfings though her parentage is not quite clear. Her parents could be:

Tassilo II, duke of Bavaria, and his wife Imma

Theodbert, duke of Bavaria and his wife Regintrud

With Charles Martel she had one child, Grifo. After the death of Charles, she supported her son's failed attempt to gain a portion of his inheritance. This she did with the support of her uncle Odilo of Bavaria. Afterwards she was relegated to becoming the abbess of Chelles. Despite subsequent Carolingian historians casting her as a concubine, she was during her time the rightful wife of Charles. The Reichenau Codex listed her as Suanahil regina, "Queen Swanachild."

https://nl.wikipedia.org/wiki/Karel_Martel

https://www.genealogieonline.nl/west-europese-adel/I55303.php

Notities over Pepijn II (de Dikke) van Herstal Hofmeier van Austrasië

Frankisch hofmeier

Zoals de Frankische cultuur zich geleidelijk uit de laat-romeinse ontwikkelde, zo ging zij op haar beurt in de Karolingische over.

De late periode van de Frankische cultuur, die men naar het toenmaals heersende vorstengeslacht de Merovingische noemde, werd gekenmerkt door het uitgroeien naar een meer centraal en autoritair gezag.

Dit werd nog bevorderd door het feit dat de macht van de koningen in de afzonderlijke deelstaten van het Frankische rijk geleidelijk, met of zonder geweld, overging op de hofmeiers, hoge staatsbeambten die in feite de regering voerden en de ware autoriteit vertegenwoordigden.

In Austrasie, het gebied tussen de Maas en Rijn, kwam deze waardigheid, na de dood van koning Dagobert I, in 639 aan het geslacht der Arnulfingers of Pippiniden, de voorzaten van Karel de Grote, waarna het erfelijk werd.

De strijd tussen de hofmeiers van Austrasie en Neustrie, het gewest ten westen van de Maas en in een gedeelte van Noord-Frankrijk, werd in 687 door de slag van Tertry beslist in het voordeel van eerstgenoemde, de Arnulfinger Pippijn.

Deze versloeg de Friese koning Radboud in 689 bij Dorestad.

Dit leidde tot het ontstaan van een eenheidsstaat, waardoor de weg geopend werd voor de kerstening van het nog heidense noorden door de Angelsaksers Willibrord (overleden 739) en Bonifatius (overleden 754).

Hofmeier van Austrasië, Neustrië en Bourgondië, noemde zich "dux Austrasiorum", versloeg in 687 bij Tetry in Picardië de hofmeier van Neustrië. Tegen het einde van de 7de eeuw trokken de Franken opnieuw tegen de Friezen op. Hun leider was Pippijn II, een hofmeier, maar in feite de eerste machthebber in het Frankische rijk. Kort na 690 veroverde hij Utrecht op de Friese koning Redbad die iets voor 688 Aldgillis was opgevolgd. De slag vond plaats bij het toen zeer belangrijke handelscentrum Dorestad (gelegen bij het huidige Wijk bij Duurstede). Pippijns veldtocht vond plaats tussen 688 en 695 en men neemt aan dat hij daarbij het midden en zuidwesten van ons land veroverde. Hij drong dus niet door tot het noordelijke deel van het Friese rijk waarvan de heersers in de Frankische geschriften steeds dux, dat is hertog worden genoemd maar in het Angelsaksische rex: is koning. Zo zou Pippijn wel Zeeland en het gebied ten zuiden van de Rijn hebben veroverd, maar niet de Vechtstreek, althans niet in haar geheel. Op zichzelf lijkt de vraag hoever Pippijns machtsbereik zich na 695 uitstrekte, minder. Toen in 714 Pippijn stierf, ontstond er in het Frankische rijk een periode van regeringsloosheid, zoals vaker wanneer de opvolging niet door duidelijke regels van erfrecht is verzekerd. Daar kwam bij Pippijns zoon pas in Luik door een Fries was vermoord. Aan de grenzen benutten de Saksen in het oosten en Friezen in het noorden hun kans. Redbad heroverde Utrecht en nam wraak voor de rond 690 geleden nederlaag. In 716 bedreigde hij zelfs met zijn vloot de stad Keulen. Even leek het alsof het grote Friese rijk weer in zijn volle vroegere omvang zou opbloeien, maar in het Frankische rijk stond een nieuwe heerser op, niet minder geducht dan zijn voorganger; de bastaardzoon van Pippijn, Karel., x(geen huwelijk maar een buitenechtelijke relatie) 

Hofmeier van Bourgondië (687)

Hertog van Austrasië; Hertog van Herstal

Hofmeier van Neustrië en Austrsië

vanaf 687: Hofmeier va het hele Frankische Rijk

https://nl.wikipedia.org/wiki/Pepijn_van_Herstal

Zij is een zus van Pepijn II en getrouwd met Diederik I der Merovingen Koning van Neustrië en Bo.

https://www.genealogieonline.nl/west-europese-adel/I55305.php

Notities over Ansegil van Metz Heer der Franken

Hofmeier bij de Austrasische Merovingen nadat zijn vader kluizenaar was geworden en zijn schoonvader, Pippijn, was overleden.

Zijn macht werd zo sterk, dat de waardigheid van hofmeier steeds meer als erfelijk binnen de familie der Arnulfingen beschouwd werd. Zijn energieke zoon Grimoald was enige tijd hofmeier samen met zijn jongere broer Pippijn.

Toen hij zich de heerschappij helemaal had toegeëigend, hield hij het uur voor gekomen om een eind te maken aan het schijnkoningschap der Merovingen en zichzelf uit te roepen tot koning der Franken.

Maar daarvoor was de tijd nog niet rijp.

De adel voelde zich te kort gedaan door hun vertrouwensman, en Grimoald moest zijn coup met de dood bekopen.

De verstandige Pippijn hield zich twintig jaar op de achtergrond.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Ansegisus_(hofmeier)

https://www.genealogieonline.nl/en/west-europese-adel/I55307.php

Notes about Heilige Arnulf Bisschop van Metz

Hofmeier te Austrasie

Stamvader van de dynastie der Karolingen.

Hij stamde uit een aanzienlijke Frankische familie en werd opgevoed aan het hof van de Austrasische koning Theodebert II (595-612).

In 613 echter leidde hij met Pepijn van Landen de aristocratische opstand tegen koningin Brunhilde van Austrasië, wat leidde tot haar onttroning en de hereniging van het Frankische Rijk onder Clothar II. (Deze liet Brunhilde door vier paarden aan stukken trekken.)

Toen hij in 614 tot bisschop werd gekozen, trad zijn vrouw te Trier in een klooster.

Toen Chlotarius in 623 zijn zoon Dagobert I op de troon van Austrasie installeerde, werd Arnulf belast met diens opleiding en oefende tot 629-630 de feitelijke macht uit in Austrasie.

In 629 volgde hij zijn vriend Romarik naar diens kluizenarij in de Vogezen (Remiremont of Habend).

Feestdag (te Metz gevierd) 19 augustus.

Voor hij bisschop werd had hij drie kinderen bij zijn vrouw Doda:

* Ansegisel

* Chlodulf

* Martin

Ansegisel trouwde met Pepijns dochter, Begga, en de zoon van de twee, Pepijn van Herstal, was de grootvader van Karel de Grote. Arnulf wordt dan ook gezien als de stichter van de Karolingen.

Arnulf is de beschermheilige van het brouwen. Zijn naamdagen vallen op 18 juli en 16 augustus.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Arnulf_van_Metz

Geef een beschrijving voor dit tabblad op en voeg informatie toe die interessant is voor sitebezoekers. Als u de tabbladen bijvoorbeeld gebruikt om diverse services uit te lichten, kunt u beschrijven wat deze service uniek maakt. Als u tabbladen gebruikt om menugerechten weer te geven, beschrijft u waarom een bepaald gerecht de moeite waard of ontzettend lekker is.

Geef een beschrijving voor dit tabblad op en voeg informatie toe die interessant is voor sitebezoekers. Als u de tabbladen bijvoorbeeld gebruikt om diverse services uit te lichten, kunt u beschrijven wat deze service uniek maakt. Als u tabbladen gebruikt om menugerechten weer te geven, beschrijft u waarom een bepaald gerecht de moeite waard of ontzettend lekker is.

Geef een beschrijving voor dit tabblad op en voeg informatie toe die interessant is voor sitebezoekers. Als u de tabbladen bijvoorbeeld gebruikt om diverse services uit te lichten, kunt u beschrijven wat deze service uniek maakt. Als u tabbladen gebruikt om menugerechten weer te geven, beschrijft u waarom een bepaald gerecht de moeite waard of ontzettend lekker is.

Geef een beschrijving voor dit tabblad op en voeg informatie toe die interessant is voor sitebezoekers. Als u de tabbladen bijvoorbeeld gebruikt om diverse services uit te lichten, kunt u beschrijven wat deze service uniek maakt. Als u tabbladen gebruikt om menugerechten weer te geven, beschrijft u waarom een bepaald gerecht de moeite waard of ontzettend lekker is.

Geef een beschrijving voor dit tabblad op en voeg informatie toe die interessant is voor sitebezoekers. Als u de tabbladen bijvoorbeeld gebruikt om diverse services uit te lichten, kunt u beschrijven wat deze service uniek maakt. Als u tabbladen gebruikt om menugerechten weer te geven, beschrijft u waarom een bepaald gerecht de moeite waard of ontzettend lekker is.

Geef een beschrijving voor dit tabblad op en voeg informatie toe die interessant is voor sitebezoekers. Als u de tabbladen bijvoorbeeld gebruikt om diverse services uit te lichten, kunt u beschrijven wat deze service uniek maakt. Als u tabbladen gebruikt om menugerechten weer te geven, beschrijft u waarom een bepaald gerecht de moeite waard of ontzettend lekker is.

Geef een beschrijving voor dit tabblad op en voeg informatie toe die interessant is voor sitebezoekers. Als u de tabbladen bijvoorbeeld gebruikt om diverse services uit te lichten, kunt u beschrijven wat deze service uniek maakt. Als u tabbladen gebruikt om menugerechten weer te geven, beschrijft u waarom een bepaald gerecht de moeite waard of ontzettend lekker is.

Geef een beschrijving voor dit tabblad op en voeg informatie toe die interessant is voor sitebezoekers. Als u de tabbladen bijvoorbeeld gebruikt om diverse services uit te lichten, kunt u beschrijven wat deze service uniek maakt. Als u tabbladen gebruikt om menugerechten weer te geven, beschrijft u waarom een bepaald gerecht de moeite waard of ontzettend lekker is.

Klik hier voor gen. 54 ev en zie daar vanaf gen. 53